برگزاری و نشانه شناسی یلدا در مازندران نیز دارای تنوع است و در مناطق مختلف علاوه بر شباهت ها، تفاوت‌هایی نیز دارد.

مثلا در ساری اعتقاد دارند اگر در شب چله پیر زن گریه کند هوا بارانی می شود، اگر پنبه را از توی لحاف خود بیرون بریزد برف خواهد بارید. اگر گردنبند خود را پاره کند حضرت صاحب زمان (ع) ظهور می کند و دنیا آخر می شود و هر کس در شب چله یک قاچ هندوانه بخورد در طول سال به درد دندان مبتلا نمی شود. شب چله را شب خدا می دانند و می گویند هر کس در این شب دعا بکند، خداوند دعایش را مستجاب می کند.

آملی ها می گویند در چنین شبی هر که هندوانه بخورد در طول سال به خفقان و گرفتگی قلب دچار نمی شود و هم چنین اگر کسی تا صبح کنار جوی بیدار بماند و ظرف مسی را در دست گرفته و مرتب بگوید: مثلا کاسه طلا کاسه طلا… در سپیده دم کاسه مسی طلا می شود.

مردم تنكابن يا شهسوار معتقدند خوردنی های شب چله باید چهل رقم باشد و خوردن هندوانه شب اول چله از گرمای تابستان سال دیگر جلو گیری می کند.

در بابل این شب با افسانه ای کهن همراه است. آنها بر این عقیده‌اند که در شب یلدا در یک لحظه ی بخصوص که زمان آن معلوم نیست تمام موجودات در پیشگاه خداوند سر تعظیم فرود می آورند، درختان خم می شوند، آب های رونده گل آلود می شود و تمام این ها در یک چشم به هم زدن صورت می گیرد و هر کس هر آرزویی بکند برآورده می شود.

افسانه ای در بابل در این باره وجود دارد که می گوید:

 زن جوانی با شوهر و مادر شوهرش در یک خانه زندگی می کرد. شب چله بعد از این که مراسم آن را به جا می آورند، زن و شوهر به اتاق خود می روند که بخوابند، زن رو به شوهر کرد و گفت:« من امشب می خواهم تا صبح بیدار بمانم تا لحظه ای که درختان تعظیم می کنند را ببینم.» شوهر می خوابد و زن جانماز  پهن می کند و به نماز خواندن و دعا کردن مشغول می شود و در ضمن چشم از درخت وسط حیاط بر نمی گیرد، تا در لحظه ی موعود به متکای زیر سر شوهرش اشاره کند و بگوید: « متکا طلا شو!».

 خلاصه مدتی گذشت و زن ناگهان متوجه شد که درختان خم شده اند، دست پاچه شد و به جای این که بگوید متکا طلا شو گفت:«شوهرم، طلا شو.» بی درنگ شوهر خفته و بی خبر طلا شد.

بعد از این، زن خیلی افسرده و ناراحت شد و پیش خود گفت: جواب مادرشوهر و خویشانم را چه بدهم؟

فکری به خاطرش رسید و فوری به حیاط خلوت منزل که آن را پشت حیاط می گویند رفت و گودالی کند و جسد طلا شده را در آن پنهان کرد.

صبح که همه ی اهل خانه از خواب برخاستند، زن از یکایک آن ها سراغ شوهرش را گرفت، آنان هم اظهار بی اطلاعی کردند. خلاصه یک سالی از این قضیه گذشت و دوباره شب چله فرا رسید. این بار زن از مادر شوهرش خواست تا اتاقی در اختيارش بگذارد که شب را به تنهایی در آن به سر برد و پاسی از نیمه شب گذشت و همه به خواب رفتند و زن به پشت حیاط رفت، زمین را کند و جسد شوهرش را که همان طور سراپا طلا بود از گودال در آورد و به اتاق خودش آورد و پهلویش نشست و به خواندن نماز و دعا کردن مشغول شد تا لحظه ی تعظیم فرا رسید. زن بلافاصله گفت: «شوهرم آدم شو.» چند لحظه ی بعد، مرد عطسه ای کرد و از خواب برخاست و رو به زنش کرد و گفت: « زن! هنوز دعا کردن تو تمام نشده است؟»