شور و هيجان و نشاط بازي هاي روستايمان از جهتي قابل مقايسه با بازي هاي امروزي نيست. بازي هاي روستايمانجمعي است و با حضور حداقل دو نفر تاحداكثر شايد حدود ۵۰ نفر صورت پذيرد.( مثل كتك بازي يا درنه بازي كه در شب هاي عروسي از سوي آقايان انجام مي شود)
بازی در لغت به معني سرگرمی به چیزی، ورزش، تفریح است. و به هر نوع فعالیتی که فرد برای لذت بردن انجام دهد بدون اینکه به نتیجه نهایی آن توجه داشته باشد یا منتظر باشد چیزی یا پاداشی دریافت کند بازی گویند.
معمولا بازی با شادی همراه است و شادی انسان را به فعالیت بر می انگیزاند و دارای فواید زیادی است که در اثر آن می توان خیلی ازچیزها مانند: رقابت، همکاری، بردباری، اعتماد به نفس، احترام به دیگران، نظم، دقت، اطاعت از قانون و سایر صفات اجتماعی را یاد گرفت.
از جمله بازي هاي قديمي و رايج در روستايمان ايمن آباد و كروكلا مي توان بازي هاي زير را نام برد:
آغوز كا، سنگ مرمر كا، منجوق كا، چليك مار كا، خرك جورجور، استوپ كا، كافونه كا، چشم بهيته كا، كمربند بازي، پاپ ليس كا، لي لي بازي، بورده بورده، لال بازی، مال کاه، پلنگ لاش، مرده بازی، میچکا پر تیکا پر، اینک را اونک را، پنجه بیته کا، هفت سنگ كا، تب نیتی خری، تلا جنگی، سر بپری کا، لینگ کشتی، شاه وزیر کا، خرجین کا، کتک کا، مرغنه جنگی و …
بازي هاي نام برده شده بسيار جذاب و شادي آفرين است.
با گذشت زمان و پيشرفت علم و تكنولوژي بازي هاي نوين از جمله بازي هاي پلي استيشن كه سرآغاز يكجا نشيني و رخوت و سستي براي دختران و پسران پويا و بازيگوش روستا بود جايگاه خود را به بازي هاي سنتي و قديمي داد.
اولين مكاني كه اين بازي ها رونق يافت مغازه آقاي علي عزيزي(ره) در سال ۱۳۶۹ بود كه نوجوانان و حتي كودكان روستا را از كوچه و صحرا به اين مكان مي كشاند.
با گذشت زمان ديگر نه تنها روزها بلكه شبها نيز از هياهوي كودكان روستا با بازي كافونه كا خبري نبود و وجود كلوپ هاي بازي هاي نوين رنگ و بوي بازي هاي قديمي را كمرنگ ساخت.
امروزه نيز اين بازي ها آنچنان طرفدار ندارد. اما به نظر مي رسد بازي هايي همچون استوپ كا و چشم بهيته كا ، لي لي و هفت سنگ كا، نزد دختران روستا همچنان اجرا مي شود. بويژه زماني كه مهاجران روستا روزهاي تعطيل به همراه كودكانشان به روستا مي آيند.
