كمتر كسي را در روستا ها و حتي شهرهاي مازندران مي توان يافت كه با دعاها، سوگندها و نفرين هاي مازندراني آشنا نباشد. اگر بكار نبرده باشد حتما” به گوشش رسيده است و با اينگونه واژه ها و عبارات، چندان بيگانه نيست. حتي مازندراني هايي كه سال هاي سال در خارج از كشور به سر مي برند با خواندن عبارات زير، يادي از دوران گذشته و شنيدن چنين واژه هايي از زبان پدر، مادر، همسايه و ديگران مي افتند.
الف) دعاهای مازندرانی ( الاهي پير بهووي و…)
ب) سوگندهاي مازندراني ( ارواح مِه مار و…)
ج)نفرین ها هاي مازندراني ( الاهي هر چي بَتجي نرسي و…)
د)احترام هاي مازندراني ( ته گره بومه و…)
در سلسله گفتارهايي به مواردي اينچنيني كه همچنان در فرهنگ مردم مازندران جايگاه خود را حفظ نموده است خواهيم پرداخت. شما نيز اگر مواردي را به ياد داريد براي تكميل اين بخش ذكر نمائيد.
الف) دعاهای مازندرانی
ته خنابدون: خانه ات آباد باد
اِلاهی آروس بوّی: الهی عروس بشوی.
داماد بوّی: الهی داماد بشوی.
اویِ واری سو بکنی: مانند آب بشوی – مانند آب سرزنده و شاداب باشی.
اِلاهی پسر پي یر بوّی: الهی صاحب فرزند پسر بشوی
پسر مار بوي: صاحب پسر بشوي يعني مادر بشوي
پیر بوّی: پیر شوی _ عمر با عزت داشته باشي
خِر بَوینی: خیر ببینی- خوشبخت شوی
دامادِ پی ير بَوی: پدر داماد شوی_ پسرت را داماد کنی
خِدا عمر هِدا: خداوند به شما عمر باعزت دهد
خِدا تِه پی ير مارِ ره بیامرزه: خدا پدر و مادرت را بیامرزد
شِه جِوانیه جه خِر بَوینی: از جوانی ات خیر ببینی
تِه خِنه ي چراغ سو بکنه:چراغ خانه ات روشن شود يعني بچه دار بشوی
وِنِه قبر نور بواره: قبرش نورانی شود
همه عزبونه باووه:عروسی همه مجردا بشه
آقایی کم ناووه:آقاییت کم نشده
جوونی سر خیر بوینی: خیر از جوونیت ببینی
زَوّاری خرج باووه: خرج زیارت بشه
