ج)نفرین ها

ارمون به دل بوی: آرزو به دل شوی

الما دکت: متورم شده – آماسیده. به مرض باد مبتلا شوی و درمان نگردی

الاهی ته زبون لال بوّه: الهی زبانت لال بشود

الاهی ته شم کئو بوّه:الهی نهالت کبود شود . الهی رخسارت کبود شود. الهی که رنگت به کبودی و ناخوشی بگراید.

الاهی ته نَش در بوره:الهی بمیری – الهی نعش ات را از اینجا ببرند

الاهی درد بی درمون بََیری:الهی به درد بی درمان دچارشوی

الاهی مه روز دکفی: الهی به روز من دچارشوی. الهی به درد من دچارشوی

الاهی هر چی بتجی نرسی : الهی هر چی بدوی به مرادت نرسی . هرگز به مقصودت نرسی .

بن بکت: از بیخ و بن نابود شده – ریشه بر افتاده . ریشه ات بسوزد

بی خون بَهی: بدون خون شوی.خون تنت خشک شود و به مرگ بیانجامد. این نفرین بیشتردر مورد اشیاء و حیوانات بکار می رود.

بی صاحب بوّی: بی صاحب شوی

 بی مار بوّی : بی مادر شوی

پی ير بمرد: پدر مرده

پی ير بسوت: پدرسوخته.پدرت بسوزد

پرپر بزنی:چون مرغ سر بریده، بال بال بزنی

تخته سر بشست:روی تخته غسّالخانه شسته شو شوی

ته تن خاک تن نیره:آن چنان شوی که حتی در زیر خاک هم جايی نداشته باشی

تِره دِب بزنه: دیو به تو آسیب برساند

  تِه تن جه در بَزنه:هر چه خوردی بصورت دمل از بدنت بیرون بزند

تیل به ته سر:خاک بر سرت

ته ونی جه در بزنه :از دماغت بزنه بیرون

خنازیل بزه :مبتلا به بیماری خنازیر شده

ته مَرگِه خَور بیه : خبر مرگت بیاید

زَنمار بَمِرد: مادر زن مرده

ته دل پاره باوه: نوعی نفرین

 آخر بهی: به آخر رسیده. به مرگ نزدیک شده

آزار بهیت: آزار گرفته _نوعی باد_ به آزار و رنج و درد لاعلاج مبتلا شده

 آزار دکت: آزار گرفته – گرفتار شده. نفرین جهت پرندگان خانگی