سیزده بدر یكی از بهترین روزهای نوروز می‌باشد. مردم پس از انجام ۱۲ روز برگزاری جشن های سال نو، روز سیزدهم را در دل طبیعت می‌گذرانند. این روز یك نمایش ملی است. گروهی معتقدند كه برای دور كردن نحسی این روز باید از خانه خارج شوند و سیزده بدر كنند تا نحسی روز در طبیعت به در شود.
در این روز سبزه‌های سبز شده را كه چند روز اول سال نو، مهمان سفره هفت سین بوده به آب روان می‌سپارند. خوراكی های باقیمانده نوروز، به مصرف می‌رسد، بساط بازی های دسته‌جمعی پهن است. روز سیزدهم، كمتر كسی در منزل می‌ماند. در ساعت اول روز خیابان ها شلوغ و پُر رفت و آمد است. پارك ها مناظر طبیعی اطراف شهر پذیرای میلیون ها زن و مردم و جوان و پیر و كودك است.
خانواده‌ها با صفا و صمیمیت در كنار هم می‌نشینند و گل می‌گویند و گل می‌شنوند.
مردمی كه در طول سال، در هیاهوی شهر، پی نام و نان هستند و با هم روابطی سرد و خشك دارند، در این روز تغییری در رفتارشان روی می‌‌دهد، همه مهربان و شادمان هستند. گویی بهترین روز سال همین روز است.
هر‌چند گروهی آن را نحس می‌شمارند، اما در این روز همه چیز و همه كس رنگ شادی دارد. گروهی چنین بیان می‌دارند كه: روز سیزده هر‌ماه در جدول سی روز ایران باستان، مربوط است به فرشته تیر یا تیشتر Tishtar كه ستاره باران است و ارتباط با آب و باران دارد، و بسیار روز خجسته و مباركی است.
در مورد فرشته تیر و جشن تیرگان كه در سیزدهم « تیرروز » در تیرماه، برگزار می‌گردد، در جای خود سخن به میان آمده است. پس روز سیزده در اعتقادات مردم ایران باستان به هیچ وضح نحس نبوده است. در جدول مربوط به سعد و نحس روزها نیز روز سیزدهم مبارك آمده است. مردم باستان در مورد این روز معتقد بودند كه جمشید شاه (بنیانگذار نوروز) روز سیزده نوروز را در صحرای سبز و خرم، خیمه و خرگاه برپا می‌كرد و بار عام می‌داد. چندین سال متوالی این كار را انجام داد كه در نتیجه این مراسم در ایران زمین به صورت سنت و مراسم درآمد.
در تحلیلی دیگر این‌طور بیان می‌گرددکه ایرانیان پس از دوازده روز جشن‌گرفتن و شادی‌كردن كه به یاد دوازده ماه از سال است، روز سیزدهم نوروز را كه فرخنده است به باغ و صحرا می‌رفتند و شادی می‌كردند و در حقیقت بدین ترتیب رسمی‌بودن دوره نوروز را به پایان می‌رساندند.
از آیین های سنتی این روز می توان گره زدن سبزه، به آب انداختن سبزه هفت سین، پختن آش محلی، خوردن کاهو و سبزیجات تازه و انجام بازی های محلی را نام برد.
در روستايمان ايمن آباد و كروكلا نيز مردم به مناطق مختلف استان سفر مي كنند و بعضي ها نيز كه بارها مشاهده شده است در مناطقي از كناره هاي روستا مثل مسيح جر، امامزاده شمس الدين، امامزاده عزيزاله و هيبت اله در داودكلا، هلال كلاي چاه، كنار رودخانه هاي مختلف روستا و مكان هايي اينچنيني، به همراه تمامي اعضاي خانواده حضور مي يابند و به دامان طبيعت روستا پناه مي برند.
در اين روز خانواده ها از تيلر كشاورزي براي حمل و نقل استفاده مي كنند كه صفاي خاص خودش را دارد و غذاها و كاهوي از قبل تهيه شده را با خود همراه مي كنند.
