دواره شهداي محل كه خوانه برگزار بهووه، گِل به گِل ياد بعضي شهيدايي كفمي كه خله سال طول بكشيه تا وشون وچون جنازه بي يه. امه مله دله (ابنوا كروكلا) دهينه ماروني كه دِ سال، شش سال، نُه سال، حتي ۱۳ سال هم راهداري هكردنه تا وشون وچه خَوِر بيه يا وشون جنازه يا وشون […]
ترانه سراي روستايمان متولد سال ۱۳۵۷ است. از روستاي پايين كروكلاي بابل. تحصیلاتش دیپلم ادبیات و علوم انسانی است. از نوجوانی سرودن شعر را آغاز کرد اما از سال ۱۳۸۴ با سرودن شعری برای پسرش امیر محمد این کار را به صورت جدی ادامه داد. خانم سيده ریحانه هاشمی کرویی هدفش را از سرودن شعر فعالیت در […]
این شعر را با تمام احساسم نوشته ام،احساسی که مثل خون در رگهای همه ی کسانی که عاشق کربلای حسين اند، جاريست … این جملات خانم سیده ریحانه هاشمی شاعره ای نوپا از روستاي پايين كروكلاست. شعری از دفتر شعری اش به مناسبت ایام برگزیدیم و پیشکش مردم عاشق و عاشورایی روستایمان می کنیم. « […]
سید امیر حسینی ایمنی فرزند رضا، متولد سال ۱۳۷۷ از شاعران نوجوان مازندرانی و ایمن آبادی است که اشعار نسبتا” خوبی از خود بجای گذاشت. ایشان از شاگردان استاد مهدی مرتضوی درازکلا می باشد که خود از نویسندگان و شاعران برجسته کشورمان است. سید امیر حسینی ایمنی با دو شعر ” گفتگو با خدا ” و “نماز” در […]
ترانه سراي روستايمان متولد سال ۱۳۵۷ است. از روستاي پايين كروكلاي بابل. تحصیلاتش دیپلم ادبیات و علوم انسانی است. از نوجوانی سرودن شعر را آغاز کرد اما از سال ۱۳۸۴ با سرودن شعری برای پسرش امیر محمد این کار را به صورت جدی ادامه داد. خانم سيده ریحانه هاشمی کرویی هدفش را از سرودن شعر فعالیت در […]
هَديه به روح جان ماروُني كه وشون گرم كَشِه اِماره ياد نَشوُنه. اي بي يمو فصل بهار، بلبل شونه بالاي دار ني يمو اِ مِه جانِ مار، دل هسِّه خلِه بي قرار، از دوري شه جانِ مار، بهار بَيِّه مِسِّه خزون مه جان و دل بَيِّه خزون دشت و دمِن بَهيِّه سبز گل ها همه بيّه قشنگ […]
چكيده: این مقاله که به دو روش کتابخانه ای و میدانی نوشته شده است، به تفاوت ها و شباهت های زندگی نامه طالب آملی با افسانه ی عشقی طالب و زهره پرداخته است که به باوره عده ای و بیشتر هم از قشر تحصیل کرده سرگذشت طالب و زهره را با طالب آملی یکی دانسته […]
دهخدا در یادداشت های خود درباره ی شعر چنین می نویسد: «چکامه، چغامه، چامه، نشید، نظام، سخن منظوم، منظومه، قریض. ظاهراً ایرانیان را قِسمی سرود یا شعر بوده و خود آنان یا عرب آن را «هَنَیمَه» می نامیده اند. و قدیمي ترین شعر ایران که به دست است گاتاهای زرتشت می باشد که نوعی شعر هجايي محسوب می شود.» […]
