ايشان اواخر سال ۱۳۸۴ متاسفانه در اثر سانحه تصادف از ادامه روند موفقيتهايش باز مي ماند. خانم هاشمي يكسالي را از ورزش كناره مي گيرد تا بهبودي نسبي از آسيب ديدگي مچ پاهايش حاصل شود.

با اين وجود ايشان براي  كسب كمربند سياه  و دريافت كارت مربي گري اقدام مي كند كه متاسفانه با مخالفت مربي اش روبرو مي شود و ادامه كار را از نظر پزشكي مغاير با سلامتي اش ذكر مي كند و مي بايست با ورزش حرفه اي خداحافظي كند.

خام سميه هاشمي با همه توانمندي و علاقه اش نمي تواند از مربي اش معرفي نامه دريافت كند و از اين قضيه بسيار دلخور و غمگين مي شود و همچنان عقيده دارد كه مربي اش مي توانست شرايط را برايش فراهم سازد، اما بخاطر ايماني كه به مربي اش دارد، طی این مدت با توجه به توانمندي اش پيشنهاد ديگر مربيان بابل را مبني بر حضور در باشگاهشان نمي پذيرد و امروزه از اين قضيه پشيمان است.

بهرحال خانم سميه هاشمي به آموزش ورزش رزمي كونگفو مي پردازد و  با تمرين و ممارست فراوان در رشته  فري كونگفو عنوان قهرماني مسابقات آزاد استان مازندران را در رده بزرگسالان در شهريور ۱۳۸۶ از آن خود مي كند.

ايشان پس از مدتي بخاطر علاقه فراوانش و بصورت رايگان در پايگاه بسيج روستاي ايمن آبادوكروكلا به عنوان مربی تكواندو مشغول به فعاليت  مي شود  ولی به دلیل نداشتن کارت مربی گری، از ادامه كار و فعاليتش باز مي ماند.

خانم سميه هاشمي كرويي قهرمان تكواندو استان مازندران در پايان به همه نوجوانان و جوانان يادآور مي شود كه با داشتن اراده اي قوي مي توان به خواسته هاي معقول  دست يافت. انسان ابتدا بايد بخواهد و سپس تلاشش را مضاعف نمايد و موانع را كنار بزند تا به موفقيت دست يابد.

ايشان حمايت اطرافيان بويژه اعضاي درجه يك خانواده را بسيار با اهميت مي داند و از اهالي مي خواهد تا حامي فرزندانشان در عرصه ورزشي باشند.