غذاي گاو از علوفه هاي زمينهاي شاليزاري تامين مي شد و بردن گاو توسط بچه ها براي چرا در چراگاههاي اطراف روستايمان بخشي از كمبود علو فهها و كسب ديگر مواد مغذي براي دام را فراهم مي ساخت. طويله يا كلوم محل نگهداري گاو به شمار مي رفت و دامهاي بيشتر بايد نسبتا” در طويله بزرگتري نگهداري مي شدند. دوشيدن گاو و تميز كردن طويله و خوراك دادن آن توسط زن و مرد و حتي فرزندان صورت مي گرفت. البته دوشيدن گاو كار هر كسي نبود و بايد مواظب لگد زدن او هم مي بود.
در روستايمان ايمن آباد فقط چهار پنج خانواده اي شغل دامداري دارند مثل آقايان سيد قاسم حسيني(عبداله)، حسن جان كريمي (شيداله)، سيد رمضان حسيني (حاج مهدي)، و… اما در كروكلاي پايين و بويژه كروكلاي بالا دامداري رونق بيشتري دارد.
اين بخش تكميل خواهد شد.
منتظر ديدگاه شما از زبان پدر و مادر يا پدربزرگ و مادربزرگتان هستيم .
