يكي از مكانهايي كه در روستايمان زياد به چشم مي خورد مكانهايي است در خانه بعضي از افراد روستا كه صاحبان خانه اتاقي را نذر مي كنند كه فقط براي انجام مراسم عزاداري از آن استفاده شود. بر اين اساس منبري را در آن قرار مي دهند كه با پارچه هاي سبز رنگ پوشانده شده است. اين مكان را منبر بن مي گويند(بن با كسره ب يعني زير) يعني زير منبر مي نشينند و به عزاداري مي پردازند.
منبر همان چهارپايه چوبي را گويند كه در ايام قديم روحاني براي ايراد خطابه روي آن مي نشست. مكاني كه منبر در آن قرار مي گيرد و مقدس هم شمرده مي شود مردم روستايمان ايمن آبادوكروكلا منبربن مي گويند.
كساني كه حاجت روا مي شوند نذر مي كنند و يكي از اتاقهاي منزلشان را وقف منبر مي كنند. يعني منبري در آنجا گذاشته مي شود و مراسم روضه در آنجا برپا مي شود و از تقدس خاصي هم برخوردار است.
در طي ماههاي محرم و صفر، يعني به مدت چهل روز مراسم روضه كه از دو بخش زنانه و مردانه تشکیل می‌شود در روستايمان برگزار مي گردد. البته برخی روضه‌ها کاملاً زنانه است و بعضي كاملاً مردانه. مجلس روضه ممکن است در خانه تشکیل شود و یا در تکیه ها، حسينيه ها و مساجد برپا شود.
زنان روستا مراسم روضه را در “منبر بن” كه احترام خاصي براي آن قايل هستند، برپا مي كنند.
منبرها در روستاي ايمن آبادوكروكلا به عدد شش مي رسد، كه در خانه هاي اين افراد قرار دارد و فقط مراسم روضه زنانه در اين مكانها برپا مي شود:
۱- مرحومه حاجيه سيده قمر حسيني(ملا قمر خدا بيامرزي)
۲- مرحومه سيده صديقه نجفي
۳- مرحوم حسین نجفي
۴- خانم سيده كلانتر نجفي
۵- مرحوم سيد شيرآقا هاشمي كرويي
۶- خانم رقيه بابايي(بالاكروكلا يا قاضي محله)
۷-مرحوم سید تقی هاشمی کروئی(بالاكروكلا يا قاضي محله)
۸- حاج سید رمضان حسینی ایمنی
