در روستايمان، عزيز بزرگواري است كه در دوران هشت سال دفاع مقدس بر اثر اصابت تركش به چشمانش، هر دو چشمش را در سال ۱۳۶۱ از دست مي دهد و پس از انجام چندين مرحله جراحي در تهران و شيراز در سال ۱۳۶۲، بينايي خود را باز مي يابد.
در آن سال ها حضرت امام خميني (ره) فتوا مي دهد، رزمندگاني كه در جنگ مجروح شده و در نهايت به كما مي روند يعني مرگ مغزي شده و به شهادت مي رسند، اعضاي بدنشان را مي توان به ديگر مجروحان جنگي (جانبازان) پيوند داد.
اجازه اين امر مهم، با توجه به دانش و تخصص متخصصان پزشكي كشور براي نوروزعلي كريمي ايمني نيز اجرا و عملي مي شود و ايشان طي چندين مرحله جراحي، بينايي خود را باز مي يابد و دوباره مي تواند دنيا را ببيند اما اين بار نه با چشمان خود بلكه با چشمان يك شهيد، شهيدي كه نام و نشاني از او ندارد.
در يك برنامه راديويي كه از صداي شبكه طبرستان پخش شده است، نوروزعلي كريمي ايمني در اين خصوص و خاطره اش با شهيد صياد شيرازي و ديگر مسائل مربوط به جنگ تحميلي عراق عليه ايران سخن گفته است.
برنامه راديويي شكوه عشق چهارشنبه ۲۱ فروردين ماه ۱۳۹۲ بعد از اذان ظهر، از راديو مازندران پخش شده است.
نروزعلي كريمي ۵۱ سال سن دارد و داراي دو فرزند است، يك پسر و ديگري دختر. ايشان دو نوه دختري نيز دارد و در بابلسر دوره بازنشستگي را سپري مي كند.
شخصيت آرامي دارد ساده و بي ريا و در عين حال بسيار دوست داشتني. وقتي مي خندد سراسر عشق مي شود، بسيار از همسرش تعريف مي كند و خود را شرمنده او مي داند.
خداوند او را كه با رنج شيميايي بودن، با تركشهاي در بدن و با بي حسي نيمه سمت راست سرش، روزگار را سپري مي كند سلامت بدارد و براي خانواده اش نيز كه همگام و همراه با اويند، بويژه همسر زحمتكش و صبورش، آرزوي تندرستي و امنيت مي كنيم.
