غیبت، عملي است بسيار ناپسند و گناهي است بزرگ. همه ما اين مهم را مي دانيم و خوب مي دانيم در آئين ما يعني دين مبين اسلام، از انجام آن، بندگان به شدت نهي شده اند. اما مثل اينكه امروزه عادت شده است و گريزي از آن نيست.
امروزه غيبت جزو غذاي روزانه مردم شده است. چه آنكه خودمان غيبت مي كنيم و چه به غيبت ها گوش فرا مي دهيم.
براي توجيه كارمان نيز مي گوئيم البته به خودش هم گفته ام و يا روبرويش هم مي گويم و مواردي از اين دست. دلايلي واهي و پوچ كه عمل زشت و ناپسندمان را توجيه كنيم.
در اين گفتار مي خواهيم غيبت را از نگاه قرآن به بحث بنشينيم.
بسم الله الرحمن الرحيم
يأَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُواْ اجْتَنِبُواْ كَثِيراً مِّنَ الظَّنِّ إِنَّ بَعْضَ الظَّنِّ إِثْمٌ وَلَا تَجَسَّسُواْ وَلَا يَغْتَب بَّعْضُكُم بَعْضاً أَيُحِبُّ أَحَدُكُمْ أَن يَأْكُلَ لَحْمَ أَخِيهِ مَيْتاً فَكَرِهْتُمُوهُ وَاتَّقُواْ اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ تَوَّابٌ رَّحِيمٌ.
اى كسانى كه ايمان آورده ايد! از بسيارى از گمانها دورى كنيد، زيرا بعضى گمانها گناه است. (و در كار ديگران) تجسّس نكنيد و بعضى از شما ديگرى را غيبت نكند، آيا هيچ يك از شما دوست دارد كه گوشت برادر مرده خود را بخورد! پس آن را ناپسند مى دانيد و از خداوند پروا كنيد، همانا خداوند توبه پذيرِ مهربان است.(سوره حجرات ، آيه ۱۲)
وَيْلٌ لِكُلِّ هُمَزَةٍ لُمَزَةٍ.
وای بر عيب جويان هرزه گوی. (سوره همزه، آيه۱)
امروز تمام حقوقدانان جهان از حقوق بشر حرف مى زنند، ولى اسلام به هزاران مسئله توجّه دارد كه حقوقدانان از آن غافلند. چنانكه غيبت را، ضربه اي مهلك به حقوق بشرى مى داند.
هيچ گناهى مثل غيبت به درّندگى بى رحمانه تشبيه نشده است.
سؤال: چرا به خاطر يك لحظه غيبت كردن، عبادات چند ساله انسان محو مى شود؟ آيا اين نوع كيفر عادلانه است؟
پاسخ: همان گونه كه غيبت كننده در يك لحظه با غيبت آبروئى كه سالها بدست آمده را مى ريزد، خداوند هم عباداتى كه او سالها بدست آورده را از بين مى برد.
بنابراين محو عبادات چند ساله، يك كيفر عادلانه و به اصطلاح مقابله به مثل است.
پيامها:
