حاج سید مسیح به دلیل علاقه زیاد به پدربزرگ خود (میر ابوطالب) همواره تحت حمایت و سرپرستی ایشان بوده اند. حاج مسیح به نقل از  سید اکبر (نوه)، تنها به مدت شش ماه به مکتب می رود و به سبب هوش خود و مطالعه ی مستمر، کتاب هایی که احتمالا” از میر ابوطالب به ارث می برد، نوشتن را نیز می آموزد.

به دلیل داشتن سواد خواندن و نوشتن و نیز پای بندی به اعتقادات مذهبی، مورد اعتماد مردم ایمن آباد و کروکلا و روستاهای اطراف قرار گرفته، و منزل ایشان محل مراجعات مردم برای مکاتبات روزمره اداری( اعم از نگارش فروش نامه ها، وصیت نامه ها، نامه های اداری و….) می شود.

همچنین به دلیل اُنس با منابع دعایی، به دعا نویسی نیز گرایش یافته و به همین دلیل  به ملا مسیح مشهور می شود. نقل های متفاوتی از شفا یافتن مریض ها به دلیل دعا نویسی ایشان و به سبب اعتقاد عمیق شان به این کار وجود دارد که از ذکر آنها خودداری می شود.

ایشان به نقل از نوه اش سید اکبر، حدود ۳۰ سال در مراسم عزاداری محرم و صفر، نوحه خوانی نیز می کردند که بخشی از برگه های مداحی ایشان موجود است.

از جمله اسناد و دست نوشته هایی که از ایشان به یادگار مانده می توان به موارد زير اشاره داشت:

۱_ تقویم های نجومی سالانه با حاشیه نویسی وقایع روزانه و تولد فرزندان فامیل

۲_ دفتر مراجعات مردم برای درخواست دعاها به تفکیک سال

۳_ دفتـر خریـد و فـروش املاک و زمین های کشاورزی

۴_ برگه های شکایت نامه های اهالی از مالکین

۵_ ترک دعوای وارثین متوفی

۶_ نامه های اداری 

از آنجایی که این اسناد بخشی از تاریخ ایمن آباد و کروکلا و روستاهای اطراف به شمار می آید، کربلایی سید حمزه هاشمی قول مساعد دادند، اسنادی که جنبه عمومی دارند از سوي او به بخش اسناد کتابخانه ی در حال ساخت روستا اهدا شود که در جای خود کار شایسته و قابل تقدیری است.

از جمله اقدامات مثبتی که حاج مسیح اله داشته، مدتی به عنوان دهبان (کدخدا) روستای کروکلا در سال ۱۳۲۴ شمسی به مردم خدمت نموده و در پایان این خدمت، اقرار نامه ای به صورت سوال و جواب از بزرگان کروکلا مبنی بر خدمات مثبت در پیگیری مشکلات و آبیاری زمین های کشاورزی گرفته است.