توانمندي هاي مردم خوب روستاي ايمن آباد و كروكلا با همه ي ويژگي هاي ممتازش كه پشت واژه اي ناخوشايند پنهان شده بود، بهانه اي شد براي جمع آوري و ثبت اطلاعات روستا، آنهم در فضايي مجازي در دنيايي كه امروزه به شكل دهكده اي جهاني نام گرفته است.

اما قدم در اين راه دشوار كه هر روز و هر ساعت به پاس مردمي كه از ديدن و آگاه شدن خبري از روستايشان خرسند مي شوند، دشواري را پاياني خوش به آن مي بخشد.

مي گويند سالگردها بهانه ي خوبيست براي خوب بودن. سپاس، بخشيدن و بخشوده شدن.

يكسال گذشت از عمر وبسايت روستا، به همّت اهالي روستا و دوستاني كه وقتشان را براي بازتاب خبري و يا درج مطلبي در وبسايت، عاشقانه هزينه كردند.

يكسال گذشت با همه ي قدرداني ها و انتقادها و حتي گوشه كنايه هايي كه از سر برداشت شخصي خود و حرف هاي شنيده از اطراف، نسبت به اعضاي وبسايت روانه مي شد.

حرف تازه اي نيست اگر بگويم با همه ي نگاه هاي اهالي روستايم، احترامي خاص برايشان قائلم و همانند شما عزيزاني كه باور داريد هيچ كجاي جهان همانند روستايمان نمي شود و هيچ مردمي همانند مردم ايمن آباد و كروكلا.

بر اساس ادب و احترام، وظیفه ی خود می دانم از همه ی اهالي روستا، که یکسال گذشته، تنهایم نگذاشتند تشکر کنم … اجازه مي خواهم اسمي از کسی نبرم تا نامي از قلم نیافتد و شرمنده ی بزرگواری نشوم. همه ی آنانی که توانم را افزون كردند، دعاگو ي شان هستم…

از آنجايي كه به عنوان مسئول وبسايت روستا، مسئوليت تمامي كم و كاستي هاي وبسايت را  گردن گرفته، مي گيرم و خواهم گرفت، واژه اول شخص مفرد را بكار گرفتم. در غير اينصورت به روز بودن وبسايت، بدون شك، حاصل تلاش تمامي اهالي مي باشد. چه بسا تعدادي از اعضاي پرتلاش وبسايت كه وقتشان را به جاي خانواده، صرف آن نمودند.

تشکر ویژه و خاص از کسانی دارم  که بارها با ارسال ديدگاه و ايميل، مرا  مورد توهین، تخریب و بی احترامی قرار دادند، از جمله دريافت پول از نهاد اجرايي روستا يا افرادي خاص در روستا، به جيب زدن هديه ي مردم در جشن نوروزخواني ۱۳۹۱، ارتقاء پست و مقام در اداره مشغول به كار و حتي با استفاده از واژه ي ” وبسايتِ خودت ” ، مرا به فكر وا مي داشتند، ذره ای از آنان دلخور نیستم و باور دارم خداوند بخشنده است و مهربان.

شاید باور بر اين بوده باشد که دلسرد شوم و از ادامه راه باز مانم، اما هدف و ميراث ماندگار پدر، انگیزه ام را بیشتر نمود و احساس دِین نسبت به اين گروه از عزيزان دارم، چون هر بار استوارتر و محکمتر قدم برداشتم.

 تشکر ویژه از منتقداني كه از پايه هاي رشد و بهتر شدن وبسايت روستا بودند، حتي از آنسوي مرزهاي استان و كشور عزيزمان ايران.

و سپاس از عزيزاني كه با واژه هاي سراسر مِهرشان، چه با ارسال ديدگاه و ايميل، چه با پيامك و چه با تماس تلفني و چه رو در رو، مرا شرمنده خود و مردم روستا مي نمودند.

واجب می دانم از گروهی دیگر تقدیر و تشکر داشته باشم، تشکر از کسانی که مرا ديوانه قلمداد مي كردند كه براي اين مردم وقت مي گذارم!! مردمي كه نه قدر دانند و نه احترامت را نگه مي دارند. بدون هيچ سند و مدركي توهين و تخريبت مي كنند. تا ديروز تا كمر براي اداي احترامت خم مي شدند اما امروز جواب سلامت را هم نمي دهند. تا ديروز افتخاري بود براي شان تا دقايقي با شما هم صحبت شوند اما امروز نه تنها به پيامك، تلفن و سلام شما جواب نمي دهند بلكه از كنارت با سرعت دور مي شوند و و و …..

از تمامي عزيزاني كه براي تهيه ي خبر و مطالبي از روستا، وقت شان را گرفتم و پيامدش به پاس درس هايي كه در اين گفتگوها به من آموختند، از آنان قدرداني مي كنم.

درود، سلام و صلوات بر شهداي روستايمان كه جمع آوري اطلاعاتي از آنان، نگاه زيباتري، براي مديريت زندگي و حتي مديريت مرگ، به من ارزاني داشت.

تشکر از کسانی که دلشان با ماست اما فرصت و يا توان بيان ندارند.

و در پايان درخواست بخشش مي كنم از عزيزاني كه، اگر درج مطلبي، بدون هيچ نيّت نادرستي، موجب نگراني و آزارشان شد.

پدرم حاج حسين كه درود خدا بر او باد، جمله اي مانا و ميراثي ماندگار برايم به يادگار گذاشت:

” ته خِير اگه مردم ره نرسيه، دكّلوم ناراحت نِواش، تِه حِواس جمع بوئه  ته شَر دامِن مردم ره نَيره. اتا كار خواني هكني شه نيّت ره پاك هكِن، شِه مَرز سَر راه بوُر. اِسا كه راه دكِتي تا آخِر بوُر. مردم، حرف زياد زنّنِِه، هم تعريف كِننه هم تكذيب. پشت سر ويشتر حرف زنّنِِه تا جلو. تو با خِدا باش، خِدا شه ته هِوار ره دارنه. “

عسكري اميني ايمن آبادي

مسئول وبسايت روستاي ايمن آباد و كروكلا